Weer veel thuis gewerkt.

Eerst en vooral iets met de doolhofschaal.
Gestart met er draden door te laten lopen, rond te wikkelen om het zo interessanter te maken.
Dat lukte al een beetje, maar het was nog niet dat, daarom ben ik er ook stukjes in beginnen te haken en te weven om zo unieke plekjes te creëren.
Een soort van mooie momentjes die je kan zien in je leven, hoe ingewikkeld het ook is, of hoe erg je geen eindpunt of geen uitweg ziet uit een situatie, er is altijd wel iets moois te ontdekken.

Ook aan de nestjes werd nog gehaakt. Van diegene die ik niet uit de mallen kreeg en dus enkel brokstukken overhad, ben ik er toch nog in geslaagd om er 2 leuke van te maken. Dat is net de uitdaging om van niets of iets kapot, toch nog iets te kunnen maken. Ook al was het niet eenvoudig.

Een van de vorige nestjes heb ik nog een beetje aangepast. Rekening houdende met de tips.
Om het andere aan te passen (het garen nog te kleuren) heb ik helaas geen tijd gevonden. Soms moet je voor jezelf ergens een grens trekken en ik had de mijne alweer allang overschreden.

In de academie zelf was het de laatste afwerkdag.
Buiten nog enkele dingen uit de oven halen was ik klaar.

Vermits ik verder dus niet echt meer iets te doen had wat ik op de academie kon doen, ben ik al maar gestart met het opruimen van een van de kasten. De dag nadien hebben we dan gezamenlijk een grote kuis gehouden in het atelier.
Om dan op zaterdag te kunnen klaarzetten voor de binnenjury.
Niet gemakkelijk vind ik dat, ik kan eraan bezig blijven maar ook hierin mezelf weer even moeten begrenzen en ik ben toch wel blij met het resultaat.

En dan thuis nog een beetje haken aan nog een mini-nestje.

En nog wat uitproberen voor de komono vormpjes.
De rest van de komono haken zal voor in de vakantie zijn, want de grootste bakjes zitten nog in de oven.
Het geeft wel al een beeld van hoe het kan worden.